Mepilex XT w praktyce
Różne rany, w tym żylne owrzodzenia goleni, dobrze reagują na terapię opatrunkiem Mepilex® XT, który umożliwia skuteczne zarządzanie różnymi rodzajami wysięków, co wykazano w trakcie trwających 8 miesięcy badań.
Mepilex XT w praktyce: wyniki badania przeprowadzonego w niemieckich specjalistycznych ośrodkach leczenia ran
Lantin A, Diegel C, Scheske J, Schmitt C, Brönner A, Jodl H. Wounds International 2015; 6(4):18-22
- Wykazano, że skuteczne zarządzanie wysiękiem może skrócić czas gojenia się rany i zmniejszyć uszkodzenia skóry oraz ryzyko infekcji, podnosząc jednocześnie jakość życia pacjenta oraz skuteczność opieki medycznej.
- Ważne jest, aby lekarze-klinicyści potrafili zdefiniować i zrównoważyć pozytywne i negatywne aspekty wysięku. Pozwoli to leczyć ranę w odpowiednio wilgotnym środowisku przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka związanego z wpływem wysięku na ranę i skórę otaczającą.
- Należy skupić się na cechach wysięku oraz jego ilości. Podczas opracowywania planu zarządzania raną uwzględnić należy wyzwania natury klinicznej i ekonomicznej, związane z różnymi rodzajami wysięków.
- W opatrunkach Mepilex XT zastosowano kanały wysiękowe, zaprojektowane z myślą o odprowadzaniu z łożyska rany zarówno wysięków o niskiej, jak i wysokiej lepkości. Rozwiązanie to pomaga chronić ranę oraz otaczającą ją skórę przed niekorzystnym działaniem wysięku.
Cele
Ocena skuteczności Mepilex XT w praktyce klinicznej w ramach zarządzania różnego rodzaju ranami.
Metody
- Badanie zarejestrowane, przeprowadzone w 10 specjalistycznych ośrodkach leczenia ran w Niemczech. Wszystkie centra stosowały tę samą standardową procedurę leczenia ran i korzystały z cyfrowego systemu dokumentacji rany.
- Mepilex XT stosowano we wszystkich 10 ośrodkach leczenia ran przez okres 8 miesięcy.
- Do badania włączono pacjentów z różnymi rodzajami ran, w tym z owrzodzeniami tętniczymi/mieszanymi/żylnymi, ranami urazowymi, owrzodzeniami w zespole stopy cukrzycowej w tym neuropatycznej, odleżynami i ranami nowotworowymi. Rany te znajdowały się w różnych częściach ciała, miały różną lokalizacje anatomiczną.
- W przypadku każdej rany leczonej opatrunkiem Mepilex XT przeanalizowano dane zebrane podczas każdej zaplanowanej zmiany opatrunku (przez okres do 6 tygodni). Zazwyczaj pacjenci pojawiali się w klinice co 2 tygodnie.
- Udokumentowano szereg parametrów związanych z ranami oraz opatrunkiem (tabela 1).
Tabela 1: Zakres danych pobranych z cyfrowego systemu dokumentacji ran włączonych do analizy
Parametry związane z ranami |
Typ |
Międzynarodowa klasyfikacja chorób (ICD-10) |
Wiek na początku leczenia |
Lokalizacja |
Rozmiar |
Stan |
Wysięk |
Oznaki infekcji |
Parametry związane z opatrunkami |
Czas leczenia |
Czas zużycia/ przerwa między zmianami opatrunku |
Łatwość zmiany opatrunku |
Ból podczas zmiany opatrunku |
- Do badania zakwalifikowano 136 pacjentów, których rany kwalifikowały się do leczenia za pomocą Mepilex XT (52,2% kobiet; 47,8% mężczyzn). Rany suche nie były brane pod uwagę.
- Zaobserwowano zmniejszenie powierzchni rany ze średnio 11,8 cm2 (SD 20,62) na początku badania do 6,6 cm2 (SD 10,96) w 2. tygodniu. Proces zmniejszania powierzchni rany miał miejsce do 4. i 6. tygodnia. (rysunek 1).
- Od początku badania do 6. tygodnia leczenia wskaźnik gojenia wynosił 31%.
- Zaobserwowano, że opatrunki Mepilex XT skutecznie radzą sobie z wysiękiem z rany, niezależnie od jego ilości, rodzaju i/lub lepkości.
- W trakcie badania nie zaobserwowano uwolnienia wysięku z opatrunku ani zjawiska maceracji
- Czas terapii opatrunkiem (mediana) wyniósł 39 dni (zakres 7–309 dni); a mediana liczby zmian opatrunków na tydzień wynosiła 3 (zakres 1–7).
- W ponad 85% przypadków zmian opatrunku stwierdzono, iż Mepilex XT jest łatwy do zdjęcia.
- Na przełomie 6. tygodnia trwania badania zaobserwowano ogólne zmniejszenie nasilenia bólu podczas zmiany opatrunku (dane dotyczące bólu pochodzą od 18 pacjentów, ponieważ pozostali nie odczuwali żadnego bólu podczas zmiany opatrunków).
- Podczas trwania badania zaobserwowano, iż rany leczone Mepilex XT wykazywały się na ogół dobrą reakcją na terapię, szczególnie pod względem zmniejszania się powierzchni rany.
- Opatrunek umożliwiał skuteczne zarządzanie wysiękiem, niezależnie od jego rodzaju, z uwzględnieniem przypadków wysięku o wysokiej lepkości. Podsumowując, opatrunek wykazuje wysoki potencjał terapeutyczny w aspekcie leczenia ran i zarządzania wysiękiem na różnych etapach gojenia się ran.
- Co więcej, opatrunek wykazał się stosunkowo długim czasem noszenia na ranie, co przełożyło się pozytywnie na aspekt kosztów terapii.